Cambodja

Eventjes backpackers af..
Na een busreis van bijna 24 uur komen we aan in Cambodja, Siep reap. Om even bij te komen van de lange reis hadden we een goede deal kunnen sluiten met een wat luxer hotel ' golden temple hotel' een echte aanrader!! Gratis koffie, thee, bananen en een massage. Dit was wel even luxe voor twee backpackers die gewend zijn om in een kamer zonder raam te slapen. Dus we besloten meteen van deze luxe gebruik te maken door te genieten van een heerlijke 'ontspannen massage'. Nadat we onszelf in een charmant karatepakje hadden gehesen werd ons gezicht bedekt met een dikke laag komkommers. En toen begon het feest. Vingers en tenen werden er bijna uit getrokken, er werd geknepen geslagen en geduwd ( ook op de plekken die ons er aan herinnerden dat we niet maatje Cambodjaans hebben). Lees: 'klets, klets'. Het was moeilijk om de komkommers op hun plek te houden.

Angkor Wat
De volgende dag was het tijd voor Angkor Wat. 'Angkor' betekent hoofdstad en 'Wat' betekent tempel. Rara, waar zouden we heengaan? Juist in de tuk tuk naar de Angkor Wat tempels, eveneens het grootste religieuze gebouw op de Werelderfgoedlijst van Unesco. We gingen hier al vroeg in de ochtend heen om de zonsopgang te kunnen zien. Na eventjes wachten ontstond er een levende ansichtkaart in ons gezichtsveld. Het was magisch om te zien hoe de oranje en rode stralen het grote gebouw verlichtten. De honderden toeristen waren er spontaan stil van en daarna ontstond er een applaus. Na dit spektakel zijn we ook de andere tempels en ruïnes gaan bekijken. Sommige bomen waren met de ruïnes vergroeid. Een toffe ervaring. In de avond hebben we een lekkere verse fruitshake gedronken waardoor we meteen het locale 'dragonfruit' konden proberen'. Fruitshakes zijn hier net zo duur als een cola.

De reis naar Phnom Penh
Na 3 dagen Siem Reap zijn we naar Phnom Penh vertrokken. Tijdens de busrit hebben we veel van het plattelandsleven kunnen zien. Hier valt het pas echt op hoe arm de mensen hier zijn. Zo zie je kinderen op blote voetjes met een vuilniszak in de prullenbakken neuzen en zie je mensen met stoffige kapotte kleding in hun kleine armoedige huisjes. In vergelijking met Vietnam zie je hier ook veel droge open vlaktes en weinig plantages. Het lijkt alsof je een derdewereldland filmset binnenrijdt, maar we zitten er toch echt. De bus stopt regelmatig even langs de weg zodat je bij een marktkraampje iets lekkers kunt uitzoeken. Wat zou jij kiezen? Gefrituurde kakkerlakken of een lekker gefrituurde harige spin of toch liever een gedroogde rat? Juist ja, die maaltijd slaan we wel even over. We kwamen in de avond aan in phnom penh dus het was meteen tijd voor avondeten. Op de centrale markt kun je bij een kraampje uitzoeken wat je wilt en vervolgens een plekje uitzoeken op de matten in het midden. Een soort bbq/ picknick. Dit was een leuk concept!

De killing fields
De volgende dag besloten we meteen naar de killing fields te gaan. Dit is een bezoekje dat wij beiden niet snel zullen vergeten. Op deze plaats zijn nog niet zo lang geleden gruwelijke dingen gebeurt. Zodra we onze koptelefoon op hadden en naar de eerste stop liepen kwam alles als een bom binnen. De Nederlandse voice over maakte dat geen enkel detail aan ons voorbij ging. Bij binnenkomst sta je direct oog in oog met een monument van 17 etages hoog. Dit monument is gemaakt ter nagedachtenis aan de mensen die op deze plek zijn vermoord. Een heftig monument omdat het gevuld is met mensenresten: schedels met flinke gaten, botten, kaken ( zonder tanden) en kleding. De gaten en breuken in de botten maken duidelijk hoe de mensen onder het regime van Pol Pot zijn mishandeld en vermoord. Pol Pot wilde een zelfvoorzienende staat creëeren. Eerst werden alle mensen met een opleiding ( professoren, doctoren, docenten etc.) zonder reden mishandeld en vermoord. Niet veel later werden ook andere burgers gedood die in opstand kwamen tegen de ideeën van Pol Pot. De meeste burgers zijn eerst vastgehouden in de gevangenis S21. Hier werden ze gemarteld en mishandeld net zo lang tot ze een valse verklaring hadden afgelegd waarin ze aangaven een misdaad tegen de staat te hebben gepleegd. Zodat men ‘ een redden had’ op hen te doden. Uiteindelijk werden de mensen in trucs naar 'het beloofde land' vervoerd waar ze massaal werden afgeslacht en in massagraven warden gegooid. Er werden geen kogels gebruikt. Die waren te duur. Mensen werden met allerlei scherpe voorwerpen mishandeld en gedood. Baby's werden onder de ogen van hun moeders aan hun benen tegen een boom aan gegooid tot ze dood waren ( de killingtree). Lopend door de killingfields ( met massagraven) komen vandaag de dag nog steeds botten naar boven.
Dit alles heeft op ons een diepe indruk gemaakt en we kunnen ons voorstellen dat dit voor jullie niet allemaal leuk is om te lezen. Maar vandaag de dag wordt je in het land op straat nog steeds op allerlei manieren geconfronteerd met deze geschiedenis. Voorbeelden dat burgers nog steeds met de gevolgen van die periode kampen zijn: de docenten van nu zijn niet gediplomeerd ( alle goed geschoolde docenten zijn namelijk vermoord). Een meisje vertelde ons dat haar diploma daarom niet geldig is in het buitenland en dat ze daardoor niet haar droom achterna kan gaan om in het buitenland te werken.
Ook de medische kennis is verloren gegaan. Zo hoorde we van andere reizigers dat er een jongetje was geweest die hevig aan het bloeden was en vervolgens zand op de wond deed om het bloeden te stoppen. Als het maar stopt met bloeden dan is het wel goed.

Koh Rong Sanloem
Na dit bezoek besloten we af te dalen naar het zuiden om bij te komen aan het strand. Sihanoukville is een toeristische badplaats met veel partymensen. Vandaar dat we meteen de speedboot hebben gepakt naar het eiland Koh Rong Sanloem, een rustig bountyeiland met witte stranden helder blauw warm water en bamboe bungalow tentjes. Geen WiFi, geen elektriciteit alleen hier en daar een zonnepaneel. Wederom een ansichtkaartwaardig plaatje. Het was een prima plek om even al onze indrukken te verwerken.
Om de indrukken van ons af te spoelen was er ook een 'douche'. Zodra je het douchegordijn opzij schuift, kom je terecht in een ruimte met vier douchekoppen en een teil water. Na de kraan open gedraaid te hebben wordt duidelijk waarom de bak water er staat. Het minuscule straaltje ( of eerder de druppels) die uit de douche komen zouden ons in Nederland al ergeren als we er alleen maar onze handen mee moesten wassen. Haren uitspoelen moest dus met het water uit de teil. Op het eiland zijn we helemaal tot rust gekomen. Daarna zijn we doorgegaan naar Otres beach een van de mooiste en rustigste stranden van Sihanoukville. Hier hebben we veel nieuwe mensen ontmoet, hebben we gesnorkeld en zijn naar een nachtmarkt geweest. Uiteindelijk gingen we helemaal uitgerust via Kampot naar het vliegveld. En dat was maar goed ook. Want in de ochtend begon de ellende al.

De ellende
De bus was 'kapot'. Na wat zeuren mochten we toch instappen en bleek dat alleen de airconditioning kapot was. We waren de enige mensen in dit busje maar dat duurde niet lang. Onderweg stapten er regelmatig locals in. De bus werkt hier trouwens ook heel anders dan bij ons. Bustijden kennen ze hier niet. Hij komt als hij komt en als ie niet komt komt ie morgen. En als je gezin nog aan het eten is als de bus komt dan vraag je toch eventjes of hij wacht. De buschauffeur steekt dan gewoon even een sigaret op want het geld van 5 mensen wil hij niet mislopen. Een gids vertelde ons dat je in en uit kunt stappen wanneer je wilt. Diezelfde gids was ooit in Denemarken en dacht dat wij hetzelfde principe hanteerde. Zo vertelde hij dat hij 'stop' riep voor het huis waar hij moest zijn. Hij dacht dat de chauffeur hem niet hoorde en riep toen nog een keer harder en schreeuwde uiteindelijk 'stop'. De bus stopte op een plek ( bushalte) waar hij helemaal niet moest zijn. Hij dacht namelijk dat je gewoon voor de deur kon worden afgezet. Grappig om dit te horen!
Het was een leuk tochtje tussen de locals op naar het vliegveld. Maar op het vliegveld aangekomen sloeg de stress toe toe. Aan de incheckbalie kregen we 10 min voor de vlucht te horen dat we het vliegtuig niet in konden stappen als we niet onze vertrekdatum vanuit Indonesië (het ticket) konden laten zien. ‘ Ja die hebben we natuurlijk niet want we zijn aan het rondreizen en we zijn van plan hier een tijdje te blijven’. Echter mochten we van de man achter de balie niet eerder het vliegtuig in voordat we ter plekke een vlucht hadden geboekt. Stel je voor: 10 min. voor je vlucht moet je besluiten wat je wil bereizen, hoeveel tijd je nodig hebt en vanaf welke plek je terug gaat vliegen. En de terugvlucht moest binnen een maand geboekt worden ivm ons visum. Onzin, want die kun je gewoon verlengen. Dus snel informatie inwinnen wat de goedkoopste vluchthavens zijn, op welke dag we het beste kunnen vliegen en waar we ongeveer konden komen in 1 maand tijd. Je leest het al: gekkenhuis en het toppunt van stress! Op het moment dat we ons eindelijk hadden overgegeven aan de man achter de balie die op dat moment ons ticket aan het boeken was, kwamen we een Duits koppel tegen die we al eerder op het eiland tegen waren gekomen. Zij hadden hetzelfde probleem en hadden een idée: We zouden alleen in checken voor de vlucht naar Kuala Lumpur ( waar we later over zouden stappen naar Medan) en dan hopen dat ze in Kuala Lumpur ( Maleisië), een ander land met andere regels, niet naar een retourticket zouden vragen. Zo gezegd zo gedaan. We moesten inmiddels rennen voor het vliegtuig. In het vliegtuig hebben we samen met het Duitse koppel enigszins gespannen en opgefokt ons noodplan opgesteld. Eenmaal geland op KL hadden we 90 min. om onze bagage op te halen, in te checken en vervolgens de bagage weer in te leveren en naar de gate te rennen. Om het kort te houden: Het is gelukt!! En…. we hoefden geen retour tickets te laten zien bij het inchecken.

End goed al goed. De volgende keer berichten we jullie vanuit Indonesië!

Ps. Hier nog even een paar leuke feitjes:
- We hebben nog nooit een land gezien waar ze zo goed zijn in carpoolen. Misschien is het hier ooit wel uitgevonden. Met 8 mensen in een tuk tuk of in een auto is geen probleem. Ook worden de wagens waarin vee wordt vervoerd hier als locale bus gebruikt ( lees: 30 mensen hutje mutje in een open tractor).
- Ons lelijkste lichaamsdeel: onze neus wordt hier als schoonheidsideaal gezien. Ze willen allemaal graag zo’n grote neus als ons en raken hem dan ook graag aan.
- Let op bij het kopen van schoonheidsartikelen en zonnebrand want voordat je het weet ben je witter dan dat je gekomen bent. In veel producten zit namelijk whitening ( weer zo’n apart schoonheidsideaal).

Groetjes en tot snel!