reisverslag 4

Hallo bakra’s,
Daar zijn we weer hoor. Stukje bij beetje zijn we al aan het integreren hier, vandaar dat het allemaal wat langzamer gaat. We vonden het weer eens tijd voor een update, want we hebben ondertussen alweer veel dingen meegemaakt.

Markt
Op de markt merk je echt dat je een buitenlander bent. Het begon al toen we de taxi uitstapten en voor een groepje mannen langsliepen. De tip die in bijna alle reisboekjes te lezen is, dat je niet teveel in moet gaan op het aandachttrekkende gedrag van mannen, geldt niet altijd. Zo stapten wij de taxi uit onder luid gejuich en geroep van een groepje Surinamers. ( ‘Nice, dachten we.. het wordt dus zo’n dag’). Maar met de wijze tip in ons achterhoofd houdend, zeiden we niks en liepen we door. Hierop kregen we naar ons toegeroepen. ‘Jullie discrimineren’! Hmm, oké dat kan dus ook… Even wennen maar we lieten ons niet kennen.
Eenmaal ‘onder de markt’ aangekomen, wat zo zeggen ze dat hier. De markt is namelijk overdekt. Beneden vindt je groente en fruit en boven vindt je de mooiste stoffen en kleding.

De waterkant
De waterkant is een populaire ontmoetingsplek voor de lokale bevolking. Je vindt er eettentjes met gezellige plastic stoeltjes en plastic tafels ( ha-ha) aan de Surinamerivier. Hier hebben we een heerlijke bakabana ( gebakken banaan) met sambalpindasaus gekocht. Deze hebben we ietsje verderop op de steiger opgegeten. Eenmaal op de steiger aangekomen ontdekten we iets grappigs. Het was ons al eerder opgevallen dat de vissen hier ogen hebben aan de bovenkant van hun kop. Hierdoor lijkt het dus alsof ze met hun ogen boven het water zwemmen. We concludeerden dat dit eigenlijk best wel logisch is aangezien het water zo bruin is als de lokale bevolking ( bijna zwart dus). Hoe kan een vis dan navigeren onder het water? Juist, niet dus. Daarom hebben ze volgens ons ogen aan de bovenkant.

Taxichauffeurs
Hier in Suriname is ons voornaamste vervoermiddel de taxi. In het vorige reisverslag is jullie wel duidelijk geworden waarom. Wanneer je een praatje aangaat met de taxichauffeur, stoppen ze meestal niet meer met praten en zijn ze vol lof over hun geweldige landje: ‘Su’. Je wordt gebombardeerd met tips en trucs voor in Suriname. Bijna na elke rit hebben we er een nieuw nummer bij in onze telefoon. ‘Bel mijn vriend maar die geeft salsales’ of ‘Ben je al daar en daar geweest, wacht ik rijd er langs dan kun je het zien’. Momenteel maken we veel gebruik van ‘taxi Michael’. Michael is een Surinamer van in de 40 met 1 gouden tand, kroeshaar en een enorme hoeveelheid tandvlees. De woorden die hij in elke zin gebruikt zijn ‘Ja man, je weet toch.. maar belangrijkste van alles is: hij brengt ons overal veilig heen en hij is betrouwbaar.
Je moet bij de taxichauffeurs wel opletten dat ze niet mee gaan ‘chillen’. Ze willen maar wat graag mee gaan naar het zwembad of naar de stad. Ook Michael probeert het altijd weer. ‘Dan gaan we gewoon chillen, weetje..’. Dus altijd zeggen dat je met een groepje mensen gaat, die je daar opwacht dan geven ze het vrijwel gelijk op.

Communicatie
Surinamers zijn vrij gesloten als het gaat om ‘gewone communicatie’, maar als ze een poging doen tot een versiertruc, is deze terughoudendheid nergens meer te vinden. Zo zaten we om 06:45 op de fiets richting het Lotjeshuis, waarna een jongen bij het oversteken naar Marieke toe rende en vroeg: ‘Mag ik je bestormen voor een relatie?’ Toen na een paar minuten was doorgedrongen dat er werkelijk om 6:45 ( in alle vroegte, zonder make-up + slaaphoofd etc.) een neger voor haar fiets was gesprongen met deze vraag, had ze eigenlijk willen reageren met: ‘Goh vriend, vind je het daar niet een beetje te vroeg voor? Probeer het later op de dag nog eens’. Ondanks dat we bruiner worden, laten ze ons op straat dus nog steeds niet met rust.

Lotjeshuis
Bij het lotjeshuis worden ze langzamerhand steeds enthousiaster over deze twee bakra’s. Zo zingen de kinderen ’s ochtends ‘in hun ondergoed/pamper klappend in hun handen’ in koor ‘tante is gekomen, tante is gekomen’. Ook vragen ze elke ochtend meteen of ze mee naar de speelkamer mogen. Echt een warm welkom van deze kleine moemoe’s.
Gister kregen we grote complimenten van de speltherapeut van het lotjeshuis. Zij gaf ons een fijn gevoel door ons te vertellen dat we erg goed bezig zijn. ‘Je kan zien dat dit jullie vakgebied is en daardoor kan ik jullie met een gerust hart in de speelkamer laten. Ik heb al vanaf het begin het gevoel dat ik jullie niet in de gaten hoef te houden en dat ik jullie vol vertrouwen achter kan laten bij de kinderen. Ik kan makkelijk een dag vrij nemen’. Vooral onze inzet en het initiatief dat we tonen, werd beloond. Het was fijn om iets positiefs te horen na alle twijfels van de afgelopen weken, die achteraf nergens voor nodig waren. Nu kregen wij een high five i.p.v. de kinderen.
Opgevangen signaal: In Nederland zijn wij het gewend om regelmatig complimentjes en positieve reacties te ontvangen over ons werk. Hier is men wat minder ‘soft’ en worden er maar heel zelden complimentjes gegeven. Kritiek wordt zonder gene verteld. Dit komt op het eerste gezicht voor ons erg bot over, maar dit is nu eenmaal de cultuur weten we nu.
Ook kinderen worden op deze manier opgevoed. Zo hadden we een gesprek met de speltherapeut waarin we erachter kwamen dat wij, Nederlanders hier best wel wat van zouden kunnen leren, maar op z’n beurt kunnen ook de Surinamers ook veel van ons leren. Onze positieve aanpak en het belonen van positief gedrag werpt namelijk zijn vruchten af. Toen we de medewerkers complimenten gaven over hun werkwijze straalden ze helemaal. Ook de kinderen kunnen helemaal stralen na een complimentje of de welbekende ‘high five’.

De luie Surinamer
De meeste mensen denken dat Surinamers lui zijn. Dit vooroordeel willen we even uit de wereld helpen want wij zijn er langzamerhand achter gekomen dat de meeste Surinamers juist harde werkers zijn. Het komt namelijk vaak voor dat men niet alleen twee vrouwen heeft, maar ook twee banen. Als je docent bent op een school, ben je bijvoorbeeld in de avonduren taxi chauffeur of werk je voor een tour. Surinamers weten dus wel degelijk wat werken is!

Schaafijs
Schaafijs is een populaire Surinaamse lekkernij. Overal op straat vindt je kleine karretjes die schaafijs verkopen in allerlei smaken. Je krijgt een plastic beker waar ijs in wordt gedaan dat van een groot blok ijs wordt afgeschaafd (vandaar de naam). Hierna mag je een smaak kiezen. Ze hebben werkelijk alle smaken. Als laatste wordt er nog water bij gedaan en klaar is Kees de Surinamees.

Dolfijnentour
Hier in Suriname kun je verschillende trips maken op de Surinamerivier. Er zijn hier veel diersoorten te vinden en de kleurige bootjes brengen je met gemak overal heen. Wij hebben deelgenomen aan een dolfijnentour. Je gaat dan met een groepje mensen en een gids de Surinamerivier op. Onderweg krijg je allemaal lekkernijen. We varen langs Nieuw Amsterdam en kleine primitieve dorpjes langs de rivier. De dolfijnen zijn wild. Dit betekend dat ze niet getraind mogen worden om naar de boot te komen en op mensengeluiden af te komen. Het is dus maar de vraag of ze in de buurt komen. Maar na een tijdje varen kwamen we een hele groep dolfijnen tegen. Heel gaaf om deze dieren in het wild te zien.

S.O.S. kinderdorpen
Zoals wij eerder in ons verslag al aangaven verblijven wij op het terrein van stichting Prasoro van S.O.S. kinderdorpen. De kinderen zijn erg vriendelijk en creatief in het maken van speelgoed. Zo maken ze vliegers van takken en plastic zakjes, vangen ze vogels en proberen ze deze te trainen en maken ze voetbalgoaltjes van stoelen. Het lijkt ons heel erg leuk om hen iets te schenken waar ze allemaal plezier van kunnen hebben. De leeftijden variëren van 8 tot ongeveer 16 jaar. We zaten te denken aan een tafeltennistafel of echte voetbalgoaltjes. Mocht je het leuk vinden om een bijdrage te doen aan dit kleine project dan maak je ons en de kinderen hier erg blij mee. Iedere euro is welkom. Voel je natuurlijk niet verplicht!! We zullen jullie uiteraard op de hoogte houden.

Mocht je een bijdrage willen doen, zou je dan geld willen storten op de onderstaande rekening en bij omschrijving het volgende aan willen geven: ‘sponsoring stichting prasoro’:

ter name van: MJP Verhoeven
rekeningnummer: 4272117
omschrijving: sponsoring stichting prasoro

Groetjes en veel liefs vanuit Su